شب هفتم
دلم سخت گرفته . امشب به قول این کوله پشتی شب آرزوهاست .......
یعنی .. ممکنه منم بتونم با خدای خودم خلوت کنم ؟؟؟
به بهانه ی روز مادر ......
هی هی هی ..........دلم نیومد امروز که روز مادرِ اینجا رو این ریختی بزارم بمونه .
چیکار کنم . وقتی اینا این ریختی میرن روو اعصاب آدم .
کلله سحری بلندم کردن نفیسه پاشو میخواییم بریم باغ رضوان سر قبر مادربزرگ . اونقدر گیج بودم که اصلا نمیفهمیدم .
با چه زوری بلند شدم دیدم ساعت چهارو نیمه . میگم حالا ؟؟؟؟؟
می فرمایند آره دیشب با داییت وعده کردیم .
دیگه ها اون روم باز بالا اومده بود دوباره . هیچی نگفتم . بلند شدم دو رکعت نماز خواب و بیدار خوندم و دوباره خوابیدم . این دفعه باباهی اومده بلندم کنه ...........
دیگه با عصبانیت ( الهی بمیرم . که با بابای نازم اینجوری حرف زدم ) جواب دادم که اصلا به من چه که مامان بزرگ مرده . میخواست نمیره . که این بچه هاش این ریختی باهم بد بشن و سایه همدیگه رو با تیر بزنن . اینم بیکار بود مردا ............ من حوصله ندارم . برم اونجا سر قبر مرده . اینا بشینن بزنن توو سر و مغز هم ............. بابام متعجب از لحن کلام من . بهم اطمینان داد که نه اینا دیشب قرار گذاشتن فقط برن برای فاتحه خوندن و برگردن . وگرنه من هم حالش رو نداشتم برم ................ دیگه به هر جوری بود . باباهی رو راضی کردم که بخوابم .
حالا مثلا رفتن . میدونی حوصله ی روز مادر رو ندارم . آخه امسال قصد کردم هیچی واسه مامان نخرم . و اصلا روی خودم هم نیارم که امروز روز مادر بوده ....
سالهای قبل آخه یه جورایی من جلوتر از همه . همه ی کارها رو ردیف میکردم . ولی امسال ......... با خودم گفتم نفیسه جان تا کی ؟!.........
می دونی . امسال نمیزارم مثل سالهای گذشته بگذره . چون امسال خیلی متفاوت بر من گذشت .
بقیشو شما ها نامحرمین . نشنوین بهترِ .